σπήλμαν

Ν

όρος που στη μεσαιωνική Γερμανία δήλωνε τον τραγουδιστή, τον μίμο, τον ακροβάτη, τον ταχυδακτυλουργό και ειδικότερα τον περιπλανώμενο τροβαδούρο ο οποίος εμφανιζόταν σε πανηγύρια, σε αγορές και σε πύργους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < γερμ. Spielmann «μουσικός»].